Apabila ada seseorang yang nak luahkan perasaan, dia hanya nak kita pinjamkan telinga untuk dengar luahan hati.
Zahirkan rasa simpati dengan memberi sokongan moral dan kata-kata semangat dan pujilah dia kerana dia berjaya harungi ujian hidup ni.
Bukan mudah seorang anak yatim nak teruskan hidup tanpa ibubapa di sisi.
Kita tak perlu lalui ujian seperti dia untuk jadi lebih rasa empati.
Nak pulih dari trauma hidup ni bukan semudah dengan kata-kata 'awak kena buat itu.... Awak kena buat ini...'
Walaupun ibu wajib ditaati, apakah ianya tiket untuk anak jadi robot semata-mata sehingga tak boleh nak simpan rasa kecewa sedih marah dan benci?
Kalau setakat nak bagi nasihat sesuka hati, apa guna ada ahli ilmuwan berkaitan kaunseling dan psikologi sehingga phd.
-chekaktaksempatsambungbelajardegreebimbingandankaunseling-
No comments:
Post a Comment